2 en 3 april

1/8e van de totale omtrek van de aarde. Dat is de afstand die we in totaal hopen te gaan afleggen deze reis. Je ziet het, als je lang in de auto zit, heb je alle tijd om na te denken en de gekste dingen uit te rekenen. Gistermiddag lijkt inmiddels een week geleden. Om twee uur verzamelden we bij Freek. Daar zijn we gezamenlijk begonnen met bijbel lezen en gebed. Daarna snel instappen en weg wezen. Om drie uur reden we van Urk weg. Onze knapzakken rijkelijk gevuld. Die eerste dag was vooral rijden, rijden en nog eens rijden. Rond 1 uur ‘s nachts zijn we gestopt voorbij Berlijn. Een lekker rukje dus voor een halve dag. Na de nodige versnaperingen zijn we in bed gedoken ergens op een parkeerplaats. Ideaal die campers, je bent nergens van afhankelijk. Doordat de wekker van Hein wat zacht stond (ik gebruik dat ding nooit), vertrokken we vanmorgen iets later dan gepland. Het eerste stuk in Polen reed lekker door. Na Warschau een stuk van de snelweg af, dat reed wat langzamer. Toch zijn we ook vandaag lekker opgeschoten. Wederom ongeveer 650 kilometer weggereden vandaag. De jongens klagen al dat onze uurtjes net zo land duren als die van Louwe Kater. Terugkijkend naar vorig jaar mogen we constateren dat de reis tot nu vlot en zonder problemen verloopt. Het werk van God gaat door. Soms via (in onze ogen) kronkelwegen, maar we hebben van vorig jaar ook geleerd dat we ook dan vertrouwen mogen hebben in een goede afloop. Morgenochtend gaan we de bijbels nog een beetje camoufleren voor de grens met Oekraïne. De taken zijn inmiddels mooi verdeelt: Freek wast af (afblijven jelui, dat doen ik!) en zet koffie. Ik probeer wat te kokkerellen (tot nog toe alleen een beetje uiensjee van mijn vrouw opgewarmd. Het was lekker schat!), Hein is de chef reis en Auke doet de rest van het werk. We vermaken ons prima en komen de tijd goed door. Morgen hopen we een heel eind op weg te zijn naar het eerste adres: Korosten. Willen jullie bidden voor een goede grenspassage? We missen de vrouwen en kinderen inmiddels al aardig (en Auke zijn kalletjen). Maar gelukkig nog maar een weekje, dan hopen we weer thuis te zijn. We proberen zo nu en dan ook iets te delen via de groepswhattsapp waar ook de vrouwen in zitten. Dat maakt het het contact met het thuisfront iets makkelijker. Iedereen die met ons meeleeft en voor ons bid, bedankt. We vertrouwen erop dat de Heere er zelf voor zorgt dat de bijbels op de bestemming aan komen. Dat geeft rust.