8 en 9 april

Zondag
In alle vroegte zijn we opgestaan. We liggen namelijk zo ongeveer op de kraak dus we moeten wel voor de eerste kerkgangers arriveren, eruit zijn. Om 6 uur beginnen we. Onze vertaalster zit achter ons. Ze vertaald de diensten zo goed als mogelijk. Heel fijn, om zo ook te horen dat hier het evangelie klinkt en de oproep tot bekering. We genieten ook van de muzikale omlijsting waarin telkens het thema klinkt: Christus ist crest (Christus is opgestaan!). De dienst duurt bijna drie uur maar dat voelt niet zo. Voor en na de dienst begroeten de mensen elkaar met: “De Heer is opgestaan” waarop dan geantwoord wordt: “Hij is waarlijk opgestaan!”. Een prachtige gedachte om elkaar op deze paasmorgen zo te mogen begroeten. Wat is het heerlijk om te zien en te horen dat God niet aan kerkmuren of landsgrenzen gebonden is.

Na de dienst worden we meegenomen in een gammel busje naar de schoonouders van onze vertaalster. Het is daar de zoete inval en voor iedereen wordt een bordje en een stoeltje bijgezet. We eten heerlijk en ondertussen vragen de jeugdigen van het gezin en hun vrienden ons het hemd van het lijf. Ze vertellen zelf ook honderduit .De tijd vliegt om. We lopen nog een rondje door het woud dat dichtbij is en zijn er getuige van hoe de mensen middels een gaatje in de boom, berkensap uit de berkenbomen winnen. Heerlijk smaakt het en het is ook nog eens supergezond. Daarna gaan we toch nog maar even uitrusten bij de kerk. We merken toch wel dat we aardig vermoeid zijn met zijn allen na al het reizen en de vele indrukken. De middagdienst begint om 4 uur en duurt ook zo’n twee en een half uur. Wederom met behulp van de vertaalster een mooie dienst waarin door verschillende predikers het paasevangelie uitgelegd wordt. Ook in de morgendienst hebben we drie verschillende sprekers gehad. De mensen hier zijn dan ook oprecht verbaast als ze van ons begrijpen dat in onze kerken alleen de dominee aan het woord is tijdens de dienst en de gemeente zingt. Er wordt door verschillende (jongeren)koren gezongen tijdens de dienst hier en soms zingt ook de gemeente mee. Voor het einde van de dienst worden we nog in de gelegenheid gesteld om de kerk een hartelijke groet van de kerk uit Nederland/Urk over te brengen. Dit wordt hartelijk ontvangen en we mogen de groeten terug doen namens de baptistengemeente hier. Na de dienst spreken we met de pastor die zijn dank uitspreekt voor de gift en de lectuur. Of we echt niet even wat willen zingen voor in de kerk. Nou vooruit dan, het moet maar even. Ik kruip achter de vleugel en Auke, Hein en Freek zingen. We zingen psalm 42 voor ze en “De Lichtstad”. Gelukkig vinden ze het mooi en ze zijn ook een beetje boos dat we dat niet voor de hele kerk wilden zingen (de helft van het kerkvolk is voor het zingen weer terug de kerk ingelopen). We hebben kennelijk nog niet genoeg gegeten, want we moeten hierna weer mee in het gammele busje. Deze keer worden we naar een broer van de man van de vertaalster gebracht. De hele familie is hier. Ook weer de Bebe en Bessien waar we vanochtend gegeten hebben. Een grote kinderschaar is er ook. Het voelt als op Urk wat dat betreft. Het eten is heerlijk. Vooral die lekker kluifjes met zacht gegaard en kruidig vlees eraan. Hups, daar lusten we wel meer van. Wat voor vlees dat is? “ ja, wie sagen sie das in Deutsch. Ich Weiss nicht”. Het is lekker. Tijdens de kleine rondleiding op de boerderij na de maaltijd zien we ook een paar grote muskusratten in een hok zitten. “Kijk deze hebben jullie net gegeten” zegt meneer doodleuk. Nouja zegt Hein, “het vind oenze gat wel wier”. Dat is een troost.

Er wordt verschillende keren deze week al gevraagd of we verheiratet sein. Als ze horen dat Auke nog niet getrouwd is, willen ze hem hier wel houden. We hebben dochters genoeg en ze kunnen ook nog lekker koken zegt de oude Bebe tegen hem. “Gien fratsen” zegt Auke en laat een foto zien van hem en z’n kalletjen Lea. Dan is het goed. Hij moet nog wel even uitleggen waarom hij nog niet getrouwd is. Hij heeft toch al een jaar verkering?

Ondanks alle verschillen die er tussen Nederland en Oekraïne zijn, ervaren we verbondenheid en gastvrijheid zoals wij die niet gewoon zijn. We zeggen vaak dat we iets naar Oekraïne brengen, maar we krijgen er heel veel zegen voor terug. We nemen afscheid van de familie die ons gastvrijheid heeft geboden. Ook van de vertaalster en haar man. Ze wonen zelf in Duitsland hebben ze ons verteld, haar man komt hier uit Oekraïne, daarom zijn ze hier met vakantie. Over een paar dagen gaan ze weer terug naar Karlsruhe in Duitsland. Mochten we ooit in de buurt zijn of er langs komen op doorreis zijn we meer dan welkom. Adressen en telefoonnummers worden uitgewisseld. Helaas is de tijd van vertrekken bijna gekomen. We gaan vroeg op bed om morgenochtend vroeg om 6 uur te kunnen vertrekken naar huis.

Maandag
Met oordoppen in slaapt het heerlijk op de kraak. Later verteld Freek dat hij voor de oordoppen wakker lag van een “kakafonie” van geluiden. Ik heb maar niet doorgevraagd. Om 6 uur stappen we in onze campers en worden uitgeleide gedaan door de koster. Rond 1 uur arriveren we bij de grens. Louw heeft ons geleerd om altijd de kortste rij te pakken en daarna dom te kijken en vriendelijk te lachen. Dat gaat ons kennelijk goed af. We komen er redelijk vlot doorheen na een stuk of wat onduidelijke loketjes en stempels aan de Oekraïnse kant en wat duidelijkere loketjes aan de Poolse kant. We rijden de EU weer binnen. Nu nog hooguit twee dagen dan zijn we weer bij de vrouw en kinderen op De Bult. Het was een voorspoedige reis waaraan we goede herinneringen en contacten hebben overgehouden. Daar zijn we God dankbaar voor. We zijn ook onze vrouwen dankbaar dat ze ons in de gelegenheid stellen om deze reizen van tijd tot tijd te maken om onze broeders en zusters in Oekraïne en Rusland te helpen. Gelukkig weten we dat ze er niet alleen voor staan thuis, want we hebben gezien en gehoord dat onze God niet aan tijd of plaats gebonden is. Hij is waarlijk opgestaan!

Met een hartelijke groet van Hein, Tiemen, Freek en Auke.