9 landsgrenzen in 6 dagen

Trouwe lezers van het blog vonden het verhaal van gister te kort. En dat klopt, het verhaal was eigenlijk langer. Ik heb nog snel 1 zin toegevoegd om het af te ronden, maar het overige blijft nu prive. Misschien vertel ik het wel als je eens meegaat, of op een avondje thuis met een goed glas wijn.

We zijn in Slowakije op visite geweest bij de familie Löring en Tichy. Een familie die we inmiddels al zo'n 30 jaar kennen. Oma Löring vertelde dat ze zich nog herinnert dat Agens en ik verkering hadden. en dat is inderdaad alweer een tijdje geleden. We hopen volgend jaar een jubileum te vieren. ahum.

enfin, het was erg goed elkaar te ontmoeten. Al zijn de omstandigheden best lastig. Edita is erg ziek, en haar conditie is niet best. We zijn een paar uurtjes gebleven, dat was erg mooi. Voor haar en haar moeder ook wel weer vermoeiend. Het voelt al een familie, ze kennen Urk, ze kennen ons allemaal en in het huisje hangen foto's van vader en moeder Kater. Een warme ontmoeting, en Edita had - ondanks haar slechte conditie - zelf voor ons gekookt. We hebben samen gegeten, gebeden en een foto voor thuis.

Na het bezoek aan Zalucise zijn we naar zakopane gegaan, en vandaar uit doorgereden naar Potsdam. Daar zijn we op de bonnefooi naar een camping gereden aan een van de meren rond Berlijn. De eerste was vol, had een noodplekje, we hebben het afgeslagen omdat we pas na 09.00 uur konden uitchecken. En de receptie verwachte drukte, dus zorg dat je op tijd in de rij staat. Nou dat leek ons niet zo'n goed idee. De volgende camping waren er nog een paar plaatjes vrij, en vertrek vanaf 07.00 uur mogelijk. Dus dat was prima.

De campinggasten keken verbaasd naar de Eurocamper die om 20.00 uur het terrein op kwam. We parkeren de camper op nr. 225 en Bebe zegt dat we precies waterpas staan. Sijmen draait het zonnescherm uit, tafels en stoelen naar buiten en 5 minuten later zitten we met aan tafel, een glaasje witte wijn en een warme bal gehakt van Verhoeff. Wat wil je nog meer...?!

We eten een stoofpotje met bootjes, rijst, rendang en atjar tjampoer. Jaren geleden kocht ik eens het boek "Moterkoken voor beginners" Geschreven door: Bob Van Laerhoven En Olivier Elen. Een kookboek met recepten speciaal afgestemd op het aantal km's dat je moet rijden voor het gaar is. Het stoofpotje had er 1332 km op zitten, en het was perfect. De runderlappen in het Rekabhuis op het vuurgezet. Na twee uurtjes in een theedoek en handdoek gepakt, dit noemen we dan slow cooking. Later laten afkoelen en in de inmiddels gestolde jus laten staan. koel en droog bewaren, en eenmaal in Potsdam aangekomen op een laagvuurtje nog een uurtje laten sudderen. Kruiden, bindmiddel, rendang, boontjes toevoegen en smullen maar.

Met een volle buk, naar de douche. Dan zitten er 's avonds drie schone frisse Urkertjes onder de luifel. Het is onze laatste avond, we gaan naar huis. Zoals m'n moeder vroeger al zei: "As je de stalle rukken, is ut teed om noar eus te goan"

Het was een korte reis, dat ging niet over het aantal kilometers. We zullen er ongeveer 4.000 hebben gereden als we vanavond thuis zijn. Donderdagavond 19.00 uur vertrokken, Dinsdagmiddag ca. 17.00 uur weer thuis. We mogen dit van Areke niet meer kort noemen. Het korte ging eigenlijk meer over de tijd die we hadden bij Areke en de familie Löring. We zijn daar maar kort geweest. Toch was het goed om elkaar te zien. Het is voor iedereen een bemoediging. We zijn elkaar niet vergeten, we zijn samen verbonden in één Heer, één Geest door Jezus, onze redder, borg en middelaar. Wat is het toch bijzonder om elkaar als gelovigen te ontmoeten, en te mogen bemoedigen.

We bedanken alle lezers, en supporters thuis. We zijn dankbaar voor de mooie spullen die we mee kregen. Een tasje / doosje met hand gebreide sjaals. Nu in de zomer niet nodig, maar straks in de winter zal het zeker goed gebruikt worden. Een jas, een pak schoenen, kinderbijbels (kleurbijbels) kinderleesboeken (strip vorm) met het verhaal van de Bijbel. Een nieuwe stootrand om de trampoline, niet alleen om het netjes te maken maar ook weer een veilige stootrand voor kinderen bij Rekab. Potjes met zalf, créme en paracetamol.

De reisbeperkingen ivm covid vielen reuze mee. Het is per land iets anders, maar het lijkt allemaal op hoe we het in NL doen. Met deze ervaring is het wat mij betreft ook prima mogelijk om een reisje naar Oekraïne te plannen. Zorg dat je een corona paspoort hebt, en vergeet een zakje met mondkapjes niet. Misschien zijn er een paar beperkingen, het is op dit moment goed te doen. De mensen zullen blij zijn je te zien, en het is dankbaar werk.

Allemaal de hartelijke groeten van Riekelt, Sijmen en Louwe