Terugblik

Vrijdagmiddag 18:30 waren we allemaal weer op 'de bult' (Urk). De mannen keken er allemaal naar uit. De verhalen delen met vrouw en kinderen. Foto's bekijken en nagenieten van een indrukwekkende reis. Dankbaar voor alles.

Tijdens de heenreis hadden we als reizigers goede gesprekken. We konden samen goed doorpraten over het christelijk geloof en over ons persoonlijk geloof. Tijdens één van die gesprekken ging het gesprek over 'de Here zal voorzien' Hoe goed je ook alles voorbereid, hoe graag je ook wilt dat alles gaat zoals gepland. Je beseft dat we niet alles in onze hand hebben, maar vooral in Zijn hand moeten leggen. Tijdens de dienst in Valea lui Mihai ging het in de preek over de geschiedenis van Abram en Isak. Het is Abram die in die geschiedenis tegen Isak het uitspreekt. "De Here zal voorzien" We knikten naar elkaar.

Hoe mogen we achteraf terugblikken op onze reis? Ik wil graag mijn gedachten daarover met u delen.

Toen vorige jaar de onrusten in de Oekraïne uitbraken, met de annexatie van de Krim besloten wij als Stichting Hulp aan Verdrukte en Vervolgde christenen dat jaar geen transporten naar Oekraïne te organiseren. Tijdens de voorbereidingen voor dit jaar was het mijn persoonlijke wens om een bezoek te brengen aan de gemeenten in de omgeving van Odessa. Na ampel beraad en het negatieve advies van het ministerie van buitenlandse zaken is besloten om dat toch niet te doen. Jammer denk je dan. We bedenken een alternatief.

De stichting kreeg de mogelijkheid om een pallet met Hongaarse Bijbels en Roemeense evangeliën te kopen. We maakten een plan en met de inbreng van andere vrijwilligers groeide er een nieuw voornemen. Een bezoek aan de zigeunerkerk in Roemenië, daarna naar de Oekraïne voor een bezoek aan de kerk in Reya, de opvang in Volitsja en tot slot de kerk in Slavuta.

Als ik u nu achteraf vertel dat op al deze adressen er in de afgelopen maanden is gebeden; om hulp bij de (op)bouw van de kerken, het zendingswerk, voor Bijbels en lectuur en morele en pastorale steun. Dan vraag ik mij af wie deze reis nu eigenlijk heeft georganiseerd. Had ik aanvankelijk een ander voornemen, hoe anders is het gegaan. De broeder uit Slavuta vroeg "waar bleef je zolang?" er is al die jaren niemand geweest. We hebben het zo nodig. Al eerder bezocht ik een kerkdienst in Valea lui Mihai, deze keer vroeg men mij om iets te vertellen. Er was een tolk, en dan heb je zomaar de mogelijkheid om in éénvoudige woorden de kracht van het evangelie te delen met andere gelovigen. Ik koos voor het beeld van Jesaja 55.

Gods Woord zal altijd zijn doel bereiken in je leven! “Want zoals de regen van de hemel neerdaalt en daarheen niet weerkeert, maar doorvochtigt eerst de aarde en maakt haar vruchtbaar en doet haar uitspruiten en geeft zaad aan de zaaier en brood aan de eter, alzo zal mijn woord, dat uit mijn mond uitgaat, ook zijn: het zal niet ledig tot Mij wederkeren, maar het zal doen wat Mij behaagt en dat volbrengen waartoe Ik het zend."

De opdracht welke ik daarbij mee gaf bleek - achteraf? - aan te sluiten bij de preekt van de voorganger. De taak van ouders (vaderdag) bij de opvoeding van hun kinderen.

Zaterdagmiddag kwamen we bij elkaar, een moment waarop we samen met de voorzitter van de stichting de reis afsluiten met Bijbellezen en gebed. We zaten bij elkaar en wat mij bij bleef is dat één van ons zessen zei "je draagt zelf de eerste zegen weg" Zo is onze God. Hij stuurt je weg met een opdracht en een taak, Hij geeft je daarbij wat je nodig hebt, en Hij geeft Zijn zegen. Tot versterking en opbouw van je eigen geloof. Een bemoediging om het hierbij niet te laten. En niet in de laatste plaats om Hem daarvoor te bedanken.

Allen bedankt voor het meelezen, mee bidden en voor de mooie berichten. We hebben met z'n alles als bijzonder ervaren dit te mogen doen.

Hartelijke groet,

Louwe Kater
namens:
Johan, Hein, Tiemen, Freek en Daniël.