Toegang tot Rusland geweigerd

Beste familie en vrienden,

Laat ik het met slechte nieuws beginnen. Ons is de toegang tot Rusland is geweigerd. Een tegenslag en een dikke streep door ons reisplan. Een tweede geestelijke aanval op het doel van onze reis. Lees verder over de gebeurtenissen van de afgelopen dagen.

Donderdagavond vertrokken wij met de veerboot om 16:45 uur van Stockholm naar Helsinki. Deze boot overtocht is een mooi moment tijdens de reis. De veerboot is alleen al vanwege het formaat indrukwekkend. De faciliteit aan boord zijn zeer uitgebreid. Je kunt er goed eten, genieten van het uitzicht tijdens de eerste uren van de vaartocht. Tussen de fjorden en eilandjes door is het prachtig. In de hut is er gelegenheid om te douchen en eindelijk een nacht om te slapen en uit te rusten. Mijn medereizigers melden zich af en gaan slapen, tja dan ga je natuurlijk mee. Rond de klok van 23:00 liggen we in onze kooi, schommelend en deinend op het kabbelende water.

'morgens een uitgebreid ontbijt, inpakken en terug naar het auto deck. (3e verdieping) wij sliepen op de 9e verdieping. Ik zei al dat dit varende flatgebouw indrukwekkend is.

Vanuit Helsinki gaan we richting de grens van Rusland. We melden ons eerst bij de Finse zijde. Dat verloopt voorspoedig. We rijden door een stukje niemandsland naar de Russische kant. Het is ongeveer 14:00 uur, we melden ons bij de paspoort control, daarna de custos control, het invullen van de formulieren vraagt wat aandacht. We worden daarbij door de douaniers goed geholpen. Tot slot worden onze voertuigen gecontroleerd. Dan blijkt al snel dat de hoeveelheid Bijbels en boeken een probleem is voor onze doorgang. In de camper zit alles netjes in de kasten en banken. Bij het bekijken van de bestelbus is het meteen raak. Te veel Bijbels, boeken en kleding. Dat mag niet. We moeten met de beambten mee naar een gebouw even verder op. Op dat moment weet je wat je te gebeuren staat. De bussen moeten leeg. Alles gaat door de controle.

Die controle is op zich wel goed, toch? Wij hebben niets te verbergen trouwens waar laat je bijna 500 kilo aan bijbels en lectuur? In een camper heb je nog kastjes en bedden. Tijdens vorige reizen is het ons weleens moeilijk gemaakt. Na de controle was er altijd nog de mogelijkheid om invoerrechten te betalen. Ook herinner ik mij dat we tijdens een controle een medebroeder (christen). Deze keer is het uitgesloten, zoveel Bijbels en literatuur mag niet naar binnen. Ik krijg het gevoel dat de economische sancties vanuit de EU, en de relatie met Rusland ons op dit punt ook parten spelen. Alles gaat via het protocol en er is geen ruimte voor een oplossing. We keren om richting Finland.

Een paar kilometer verder een parkeer plaats. Even overleggen, een warme hap en we maken een nieuw plan. We proberen het bij een andere grensovergang. We rijden ca 200 kilometer naar het noorden aan de Finse kant langs de grens. Een prachtig gebied met veel meren en mooie vergezichten. Vanuit de auto bellen met de contactpersonen in Rusland, met de voorzitter van onze stichting op Urk. We zijn het er allemaal wel over eens. We moeten niet te snel opgeven. Het kan bij een andere grensovergang misschien wel. Voor het donker wordt zetten we de bus aan de kant, proberen nog zoveel mogelijk bijbels en kleding in kasten en onder de banken te verstoppen. We denken dat een eerste indruk ons misschien nog kan helpen. Om 22:40 komen we bij de volgende grensovergang. We gaan eerst weer in gebed. Deze reis is bedoel om de Bijbels te brengen, dat is een geestelijke taak. We bidden en vragen om een zegen over onze plannen, een goed geleide en wijsheid bij het nemen van nieuwe beslissingen.

De controle aan Finse kant gaat gewoon en dan door naar de Russische grenscontrole. Bij het oprijden van het terrein kijkt de beambte onze paspoorten en we merken meteen dat hij vragen heeft bij het visum. Na een telefoontje mogen we toch door naar het loket. Dat biedt perspectief. We rijden verder en melden ons bij Paspoort Control. De beambten nemen de paspoorten in ontvangst. We vullen de formulieren in kijken natuurlijk heel vriendelijk bij de controle. Er komen wat officieren van het kantoor en kijken met de beambten mee. Er komen vragen over ons reisdoel, en over het visum. Wij hebben een toeristenvisum, daarmee mag je maar 1x naar binnen. Het visum is geldig tot en met 8 april, maar je mag maar 1x Rusland in, en 1x Rusland uit. Normaal zou dat ook voldoende zijn, maar deze keer ging het anders.

U denkt misschien, jullie zijn toch niet in Rusland geweest? Bij de eerste grensovergang zijn jullie teruggestuurd. Dat is ook zo, maar formeel bevonden wij ons toen op Russisch grondgebied. Het visum is afgestempeld en daarmee ongeldig. En dan zou je nu verwachten, jammer, heel jammer. We hebben het geprobeerd. Omkeren en wegwezen. Maar zo werkt het niet. Nu we met een ongeldig visum proberen het land binnen te komen zijn we in staat van beschuldiging, we hebben een strafbaar feit gepleegd. Daarvoor moeten wij mee naar het bureau, en wordt er een protocol opgesteld en moeten wij een boete betalen. Dit duurt maar liefst 4,5 uur. We worden nog net niet opgesloten in een kamer, we mogen geen kant meer op. Het duurt niet lang of we beginnen te protesteren. We melden ons weer bij de officier en willen snelheid. Geef onze paspoorten maar terug en wij vertrekken. Nou zo eenvoudig is dat niet. “Please sit down and wait” zomaar zitten en wachten, en we hadden nu niet de indruk dat er voortvarend aan het protocol werd gewerkt. Na 10 minuten zijn we het zat. We gaan naar buiten, dat mag niet. De douanier loopt met ons mee en houd ons in de gaten. We gaan niet weg, maar willen wel koffie. We gaan in onze camper zitten, de kachel gaat aan. Buiten is het -11 graden. Koffiezetten, een stuk warme worst en zo komen wij tot rust. Na een uurtje weer terug naar de officier. “How are you? Are you ready?”
Nog niet, zitten en wachten. Nou dat willen we niet. We worden wat opstandig en de officier raakt ook wat geïrriteerd. Hij zegt dat we op Russisch grondgebied zijn en moeten luisteren en wachten, of willen wij misschien naar Siberië? De man verwijst naar het strafkamp. De Urkers schrikken daar niet van, we schieten spontaan in de lach. Ja we willen ook wel naar Siberië, daar moeten de Bijbels toch naar toe. De humor wordt niet gewaardeerd en we moeten wachten. We spreken af dat we nog 1 uur wachten, dan moet het maar afgelopen zijn.

Even later zijn de stukken voor Hein klaar. Hij mag komen en moet een verklaring ondertekenen. De verklaring is in het Russisch, en die tekenen? Wat teken je dan? Onze rooie Tiemen slaat aan en legt de officier haar fijn uit dat dit tegen alle regels is. Wij tekenen niets, tenzij je het in het Engels laat lezen. Zo die zit! Wij laten ons niet onderdrukken. Na een uitgebreide discussie nemen we weer plaats in het wachthok en een voor een zijn we aan de beurt. We krijgen een uitgebreide toelichting bij het protocol, we tekenen om de beurt krijgen de paspoorten en autopapieren terug en mogen vertrekken. 4,5 uur wachten, opnieuw een nacht zonder slaap en we keren onverrichte zake terug naar Finland.
We zoeken een parkeerplaats, we rollen de slaapzakken uit en om ongeveer 04:30 gaan we slapen. We willen de nieuwe dag een nieuw plan maken en geven nog niet op.

Zaterdagmorgen, 08:30 staan we met z’n allen naast de bus. Wassen, opfrissen en ontbijten. Ondertussen bellen met Rusland en Nederland om nieuwe plannen te maken. Dat is nog niet zo eenvoudig. We krijgen ons contact uit Petrozovoskd niet aan de lijn. Onze vriend uit Archangelsk gaat het proberen en we vragen hem om ook mee te denken met een oplossing voor de Bijbels en boeken. We bellen met Urk, wie heeft er contacten of kennissen in Finland. We denken aan de voorganger uit Minsk (wit Rusland) Steeds loopt het spoor dood. Na een paar uur bellen, praten, nadenken en emaillen begint het erop te lijken dat alle ideeën vastlopen. Er zit niets anders op dan terugkeren naar Urk, ook vanuit Urk komt dit advies. We zijn ongewenst persoon voor Rusland op dit moment. We hebben een protocol met een boete van 4000 roebel per persoon. Die moeten we eerst betalen, een nieuw visum regelen, en dan een nieuwe poging ondernemen.

Nadenken over de terugreis, we kunnen omrijden via Finland, Zweden, Denemarken. Een tocht van 3000 kilometer. Of we gaan richting Helsinki, nemen de veerboot naar Talinn (Estland) en vandaar uit via Letland, Litouwen, Polen, Duitsland naar Urk. Even denken we nog aan een omweg naar Oekraïne, daarvoor is geen visum nodig. Echter de afstand is niet haalbaar in de week die voor ons ligt. Het begint ons langzaam bij mij door te dringen dat het na bijna 15 jaar bijbeltransporten nu een keer niet lukt. Dat is niet zo mooi. We checken nog een keer de telefoon, een bericht of een email misschien? Er is email vanuit Archangelsk. Michael, zo heet onze vriend daar, heeft een plan. De kerk uit Archangelsk heeft contacten met de kerk uit Valga in Estonia (Estland) Voorganger Alexei Stephanof is in Letland en Litouwen geweest. Hij kan voor ons de contacten leggen met de kerk in Valga. Die willen ons graag ontvangen en de bijbels en lectuur in ontvangst nemen. Een goed bericht, ons gebed verhoord. We boeken een boot overtocht, vertrekken richting Helsinki een tocht van 450 kilometer. We varen vandaag naar Talinn en plannen onze reis naar Valga in Estland. Voor we vertrekken een verse kop koffie, opgelucht met een nieuw plan voor onze reis. Blij met een bestemming voor de kostbare goederen. Vol goede moed vervolgen wij dankbaar onze weg. Een tweede (geestelijke Efeze 6) aanval op onze reis, toch mogen we weer verder.

Staat er een man aan de overzijde van Finse Golf die ons om hulp roept? Wie weet? We zullen het jullie vertellen in een volgend verslag.

Een hartelijke groet,

Tiemen, Hein, Johan en Louwe