Op de vlucht, en Kampioen

Woensdag de motoren gestart om 05:12 met het idee deze dag een flinke afstand te rijden. De gemiddelde snelheid van onze busjes is ca 95 km per uur. En na een rit van 2,5 a 3 uur ben je blij als je 200 kilometer verder bent gekomen. Bauwstelle of Stau en de drukte in het verkeer, het zorgt voor een beetje oponthoud. Vertrokken vanaf de parkeerplaats Aurach A3 richting BudaPest. We wisselen deze dag van samenstelling, JC stapt in bij ome Daan en de beide ‘zwagers’ kruipen vertrouwd bij elkaar.

Onze kok heef wilde plannen en stelt voor dat we iets na 7 uur ontbijten. Daarvoor zoeken we een mooi plekje, de parkeerplaatsen zijn overvol met vrachtwagens, je denkt dan dat het rustig is op de weg.... maar nee daar rijden er nog veel meer. En als je daar over nadenkt, ongelooflijk hoeveel spullen er van A naar B (en soms daarna naar C en D) worden versleept. Gelukkig is er zowel op de weg als op de parkeerplaats nog ruimte voor twee campertjes.

De kok bereid een maaltijd vol met lekkere ingrediënten, een vliegend ei met ham, kaas en spek. Lekker gekruid en voorzien van een laagje tomatensaus. Een Urker bolletje en smullen maar. Een moment rust met een lekker bekkien van het vertrouwde Douwe Egberts. De totale afstand naar Valea lui Mihai is nog ca 1100 km. We proberen zover mogelijk te komen, uit ervaring weten we dat je over de snelweg wel tot 900 km per dag kan komen. We trekken in een lange stoet van auto’s, vrachtverkeer weer verder. De chauffeur zit soms een uurtje alleen, dan neemt zijn collega een rust moment achterin de camper. Rond de middag een zonnige parkeerplaats en onze kok tovert uit een paar zaken een goed gevulde kop soep met knipkip. Dit is een biologische kip welke 2 dagen langer heeft geleefd en speciaal voor de nederlandse consument wordt gefokt. Het zijn toch stuk voor stuk bijzondere gesprekken zo tijdens de koffie en de kippesoep, enkelvoud jazeker, want er was maar 1 kip geknipt voor deze soep.

Snel weer verder, Passau voorbij, en we denken aan Kowalski en een vakantie jaren terug. We rijden langs Wenen en passeren de grens met Hongarije. Nu richting BudaPest en in een camping gids
zoeken we naar een mooie plek. We vinden er twee op de route. Camping Dorcas vlakbij Debrecen en camping Matra vlak bij Matràfüred. We kiezen voor de dichtstbijzijnde en bewaren 211 kilometer voor donderdagmorgen. Dat is te overzien.

De camping is een prachtige plek, verrassend nieuw en voorzien van een zwembad, wellness, en mooi schoon sanitair. En dat alles voor de prijs van 12.480 ft. Een berg geld maar omgerekend naar euro’s nog €10 per persoon. We zoeken een mooi plekje onder de bomen, vlak bij de sleeplift. Die hoeft gelukkig nu niet aan. De zon schijnt volop en om ons heen ‘één en al natuur’ prachtig, na 14 uur stilzitten achter het stuur een moment om van te genieten en te ontspannen.

Onze kok gaat aan de slag en brengt die avond de grootste pan naar buiten. Goed gevuld en aangevuld met drie kopjes rijst..... en de mannen kunnen zich hongaars eten aan deze concarne ala Kralt. Het smaakt super en de pan raakt leeg. Dan wordt het tijd voor het avond programma. We verplaatsen ons naar de vuurplaats, en dan zien we wat dominee ze Boer pas nog als inleiding op zijn preek vertelde. ‘Mannen houden van een uurtje stoken’ de vlammen slaan een meter boven de vuurpot uit, lekker warm en verhalen worden verteld. Herinneringen, gebeurtenissen, alles komt voorbij en het hoeft niet persé waar te zijn als we er maar om kunnen lachen. En dat doen de vrienden wel.

We hebben per slot van rekening van alles te vieren. Er zijn er wie klaar zijn met hun examen, of die dat al bijna zijn, de voetbal ploeg van Sijmen is kampioen, er is vast wel iemand jarig, en zo komen we aan het einde van een lange dag.

We zijn dankbaar, we lazen vanavond aan de hand van een dagboekje psalm 22. Wat bijzonder hoe David in de OT al een psalm kon dichten over zijn toekomstige Zoon. Alles staat erin, het is zo’n compleet verhaal dat bedenk je eeuwen eerder niet. Je moet het geloven, en wat mogen we dankbaar zijn als de Here dat door zijn geest dat geloof in je hart laat opkomen.

Ik kreeg via de email een bericht uit Oekraine. Pastor Vasiliev Wolodja is overleden, en afgelopen dinsdag begraven. We hebben goede herinneringen aan onze bezoeken aan Donetsk. Wolodja is tijdens de oorlog in oost Oekraine verhuisd naar Sika. We denken aan zijn vrouw en kinderen.

Vandaag, donderdag gaan we naar Areke, we kijken er naar uit. Een bijzondere zendingspost, voor en na schoolse opvang. Niet omdat de ouders werken, maar omdat ze zo dicht bij de kinderen zijn, om ze te helpen met school. Ze krijgen extra les, en een maaltijd omdat ze die thuis niet krijgen of niet kunnen krijgen. Een steunpunt in de samenleving, in de wijk voor de kinderen en voor de ouders.

Vandaag heeft Christiaan zijn laatste examen, kreeg gister bericht dat hij voor zijn vervolgopleiding is aangenomen. We hopen dat zijn inzet zal worden beloond met een diploma. Vandaag start mijn oude schoolvriend met een chemokuur. We denken aan je Leo en heel veel sterkte de komende tijd.

En nee Henk Jan, we zijn niet op de vlucht, we zijn onderweg en inmiddels weer heerlijk uitgerust.

Beste groet allemaal.